Το Ευρωπαϊκό Δίκαιο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και το ελληνικό Σύνταγμα

Ι.  Το θεσμικό πλαίσιο
 
ΙΙ. Η επιβολή του ευρωπαϊκού δικαίου στον εθνικό δικαστή. 
α) Γενικά. Ο αναγκαίος “Διάλογος των δικαστών”.
β) Η αρχή της επικουρικότητας.
 
ΙΙΙ. Η σταδιακή πρόσκτηση κανονιστικού χαρακτήρα στη νομολογία του Δικαστηρίου. 
α) Γενικά.
β) Η κανονιστική αυθεντία της νομολογίας του Δικαστηρίου (autorité normative).
αα) Το δεδικασμένο των αποφάσεων. 
ββ) Η αυθεντία της δικαστικής ερμηνείας. 
γγ) Η αρχή της διπλής ενέργειας.
 
IV. Η συμπεριφορά των εθνικών δικαστηρίων. 
α) Γενικά.
β) Η απαξίωση της ΕΣΔΑ στην Ελλάδα.
αα) Από την άρνηση στην σταδιακή αποδοχή της ΕΣΔΑ. 
ββ) Η αιρετική απόφαση ΣΕ 2067/2011.
γγ) Ο αντίλογος κατά της ΣΕ 2067/2011.
 
1) Ερμηνεία του Συντάγματος “φιλική” προς τις διεθνείς συμβάσεις περί προστασίας δικαιωμάτων του ανθρώπου.
2) Εφαρμογή της αρχής του πλέον φιλελεύθερου δικαίου (άρθρ. 53 ΕΣΔΑ).
3) Η “ρήτρα της αμοιβαιότητας” δεν ισχύει σε διεθνείς συμβάσεις περί προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου.
4) Το άρθρο 28 § 1 Σ δεν ισχύει σε διεθνείς συμβάσεις που προστατεύουν δικαιώματα του ανθρώπου.
 
V. Συμπέρασμα.

Διαβάστε το κείμενο του καθηγητή Πέτρου Παραρά στα "Νομικά Νέα". 

Διαβάστε και το ολοκαίνουριο βιβλίο της επίκουρης καθηγήτριας του Παντείου Πανεπιστημίου Ντίας Αναγνώστου