 |
| Το μνημείο των πεσόντων Ιταλών της Μεραρχίας Acqui στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς |
Μπορεί το Δικαστήριο της Χάγης να υπεραμύνθηκε της ασυλίας της Γερμανίας για τα εγκλήματα των στρατευμάτων της στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (βλ. Απόφαση του ΔΔ στην Υπόθεση Δικαιοδοτικές Ασυλίες του Κράτους: Γερμανία v. Ιταλίας, παρεμβαίνουσας της Ελλάδας), ωστόσο, οι φυσικοί αυτουργοί των πράξεων αυτών δεν παύουν να φέρουν ατομική ποινική ευθύνη.
Στηριζόμενος στη θεμελιώδη αυτή αρχή του ποινικού διεθνούς δικαίου, ο στρατιωτικός εισαγγελέας της Ρώμης ζήτησε τη δίωξη ενός Γερμανού στρατιώτη για τη συμμετοχή του στη σφαγή περισσοτέρων από 117 Ιταλών αξιωματικών στο νησί της Κεφαλονιάς. Πρόκειται για τον δεκανέα Alfred Stork, 89 χρονών σήμερα, που φέρεται να συμμετείχε στην τελευταία πράξη του δράματος, τον τυφεκισμό των Ιταλών στην Casetta Rossa (Κόκκινο Σπίτι, κοντά στο Αργοστόλι), το Σεπτέμβριο του 1943.
Η κατηγορία που του προσάπτεται είναι η προσφυγή στη βία και κατά συρροήν δολοφονία Ιταλών αιχμαλώτων πολέμου. Σημειωτέον ότι η προστασία των αιχμαλώτων πολέμου είχε κωδικοποιηθεί ήδη πριν από τις μεταγενέστερες της σφαγής της Κεφαλονιάς Συμβάσεις της Γενεύης του 1949. Συγκεκριμένα, το άρθρο 2 της Σύμβασης της Γενεύης του 1929 για τη μεταχείριση των αιχμαλώτων πολέμου ορίζει πως “ανά πάσα στιγμή θα απολαμβάνουν ανθρώπινη μεταχείριση και θα προστατεύονται, ιδιαιτέρως από πράξεις βίας, από προσβολές και από τη δημόσια περιέργεια”, ενώ “απαγορεύονται μέτρα αντιποίνων εναντίον τους” (βλ. το κείμενο της Σύμβασης εδώ). Τη μεταχείριση των αιχμαλώτων πολέμου με ανθρωπισμό προέβλεπε και το άρθρο 4 του Παραρτήματος της Συμβασης IV της Χάγης του 1907 (βλ. το κείμενο της Σύμβασης εδώ).
Όπως εξηγεί ο στρατιωτικός εισαγγελέας της ιταλικής πρωτεύουσας, Marco De Paolis οι ανακριτές οδηγήθηκαν στον Stork στο πλαίσιο της έρευνας κατά του Otmar Muhlhauser, πρώην Γερμανού αξιωματικού που απεβίωσε τον Ιούλιο του 2009, την περίοδο της προκαταρκτικής ακρόασης εναντίον του. Από τη σχετική έρευνα για τον Muhlhauser εντοπίστηκαν άλλοι δύο ύποπτοι, οι στρατιώτες της Βέρμαχτ Gregor και Peter Werner Steffens, και οι δύο πλέον στα ενενήντα τους. Για αυτούς όμως ο ανακριτής του ιταλικού στρατοδικείου θεώρησε ότι δε βρέθηκε καμία βάση για να ασκηθούν κατηγορίες.
Στηριζόμενος στη θεμελιώδη αυτή αρχή του ποινικού διεθνούς δικαίου, ο στρατιωτικός εισαγγελέας της Ρώμης ζήτησε τη δίωξη ενός Γερμανού στρατιώτη για τη συμμετοχή του στη σφαγή περισσοτέρων από 117 Ιταλών αξιωματικών στο νησί της Κεφαλονιάς. Πρόκειται για τον δεκανέα Alfred Stork, 89 χρονών σήμερα, που φέρεται να συμμετείχε στην τελευταία πράξη του δράματος, τον τυφεκισμό των Ιταλών στην Casetta Rossa (Κόκκινο Σπίτι, κοντά στο Αργοστόλι), το Σεπτέμβριο του 1943.
Η κατηγορία που του προσάπτεται είναι η προσφυγή στη βία και κατά συρροήν δολοφονία Ιταλών αιχμαλώτων πολέμου. Σημειωτέον ότι η προστασία των αιχμαλώτων πολέμου είχε κωδικοποιηθεί ήδη πριν από τις μεταγενέστερες της σφαγής της Κεφαλονιάς Συμβάσεις της Γενεύης του 1949. Συγκεκριμένα, το άρθρο 2 της Σύμβασης της Γενεύης του 1929 για τη μεταχείριση των αιχμαλώτων πολέμου ορίζει πως “ανά πάσα στιγμή θα απολαμβάνουν ανθρώπινη μεταχείριση και θα προστατεύονται, ιδιαιτέρως από πράξεις βίας, από προσβολές και από τη δημόσια περιέργεια”, ενώ “απαγορεύονται μέτρα αντιποίνων εναντίον τους” (βλ. το κείμενο της Σύμβασης εδώ). Τη μεταχείριση των αιχμαλώτων πολέμου με ανθρωπισμό προέβλεπε και το άρθρο 4 του Παραρτήματος της Συμβασης IV της Χάγης του 1907 (βλ. το κείμενο της Σύμβασης εδώ).
Όπως εξηγεί ο στρατιωτικός εισαγγελέας της ιταλικής πρωτεύουσας, Marco De Paolis οι ανακριτές οδηγήθηκαν στον Stork στο πλαίσιο της έρευνας κατά του Otmar Muhlhauser, πρώην Γερμανού αξιωματικού που απεβίωσε τον Ιούλιο του 2009, την περίοδο της προκαταρκτικής ακρόασης εναντίον του. Από τη σχετική έρευνα για τον Muhlhauser εντοπίστηκαν άλλοι δύο ύποπτοι, οι στρατιώτες της Βέρμαχτ Gregor και Peter Werner Steffens, και οι δύο πλέον στα ενενήντα τους. Για αυτούς όμως ο ανακριτής του ιταλικού στρατοδικείου θεώρησε ότι δε βρέθηκε καμία βάση για να ασκηθούν κατηγορίες.
Όσον αφορά τον Stork, ωστόσο, η εισαγγελία φάινεται να έχει αποδείξεις για τη συμμετοχή του στην εκτέλεση των Ιταλών αξιωματικών στη Casetta Rossa, στις 24 Σεπτεμβρίου 1943. Κατά την ομολογία του το 2005 μπροστά σε Γερμανούς δικαστές, ο Stork παραδέχθηκε ότι ανήκε σε μία από τις δύο διμοιρίες που έλαβαν μέρος στον τυφεκισμό.
Με το αίτημα για παραπομπή του πρώην στρατιώτη ανοίγει μία από τις πιο μακρόχρονες κι αμφιλεγόμενες δικαστικές υποθέσεις του πολέμου η οποία, παρά τις αλεπάλληλες δίκες στη Γερμανία και στην Ιταλία, δεν έχει μέχρι σήμερα καταλήξει σε κάτι αξιόλογο, με εξαίρεση τη «συμβολική» ποινή που επιβλήθηκε από το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης στον Στρατηγό Hubert Lanz (καταδικάστηκε σε 12 χρόνια φυλάκισης, αλλά εξέτεισε μόνο τρία).
Παρά την παρέλευση κοντά 70 χρόνων από τη σφαγή σχεδόν του συνόλου της Μεραρχίας Acqui στην Κεφαλονιά και την Κέρκυρα, η απόδοση δικαιοσύνης είναι “χρέος μας, από σεβασμό τόσο στο δίκαιο, όσο και στη μνήμη των βάρβαρα δολοφονημένων στρατιωτών μας” δηλώνει ο εισαγγελέας de Paolis.
Με πληροφορίες από: La Repubblica, Il Giornale, ANSA, Kefalonia Today
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.