Υπογραφή της Σύμβασης για τον Υδράργυρο από την Ελλάδα

  Η Ελλάδα είναι μια από τις πρώτες χώρες που υπέγραψαν τη Σύμβαση της Μιναμάτα για τη Ρύπανση από Υδράργυρο. Στις 10 Οκτωβρίου 2013, την πρώτη μόλις ημέρα που η Συνθήκη άνοιξε για υπογραφές, 87 χώρες υπέγραψαν το κείμενο που είχε υιοθετηθεί στη Γενεύη στις 19 Ιανουαρίου 2013. Το γεγονός αυτό προκαλεί αισιοδοξία πως η Σύμβαση θα συγκεντρώσει σύντομα τις 50 επικυρώσεις που απαιτούνται προκειμένου να τεθεί σε ισχύ.

  Η Σύμβαση της Μιναμάτα πήρε το όνομά της από την ομώνυμη πόλη, η οποία αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της «ανάπτυξης με κάθε κόστος», μια πολιτική που υιοθετήθηκε στην Ιαπωνία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1950 δεκάδες χιλιάδες κάτοικοι της πόλης δηλητηριάστηκαν από την κατανάλωση ψαριών και οστρακοειδών που αλιεύτηκαν από νερά μολυσμένα με υδράργυρο από απόβλητα εργοστασίου της περιοχής. Στα μέσα της δεκαετίας, ένας γιατρός με ασθενείς οι οποίοι παρουσίαζαν προβλήματα στο νευρικό και ανοσοποιητικό σύστημα, καθώς επίσης και στον εγκέφαλο, υπέδειξε ως πιθανή αιτία των προβλημάτων τη βιομηχανική ρύπανση. Ωστόσο, το εργοστάσιο συνέχισε να απορρίπτει τα απόβλητά του στη θάλασσα ως το 1968, δηλητηριάζοντας τη θαλάσσια ζωή και τους ανθρώπους. 

  Ο υδράργυρος απελευθερώνεται στο περιβάλλον μέσω μιας σειράς βιομηχανικών διαδικασιών, όπως για παράδειγμα οι εξορύξεις, η παραγωγή τσιμέντου και μετάλλων, καθώς επίσης και η καύση ορυκτών καυσίμων. Μόλις απελευθερωθεί, ο υδράργυρος παραμένει στο περιβάλλον για μεγάλο χρονικό διάστημα, κυκλοφορώντας μέσω του αέρα, του νερού, του εδάφους και των ζωντανών οργανισμών. Όπως επισημαίνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, ο υδράργυρος είναι εξαιρετικά τοξικός για την ανθρώπινη υγεία και απειλεί σοβαρά την ανάπτυξη των εμβρύων αλλά και των παιδιών τα πρώτα χρόνια της ζωής τους.

Σύμφωνα με το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών (UNEP), οι συγκεντρώσεις υδραργύρου σε στρώμα ως και 100 μέτρα κάτω από την επιφάνεια των ωκεανών διπλασιάστηκαν παγκοσμίως την τελευταία δεκαετία. Εκτιμάται μάλιστα ότι 260 τόνοι του τοξικού μετάλλου μεταφέρθηκαν από το έδαφος σε θάλασσες και λίμνες. Επίσης, τα τελευταία χρόνια ο υδράργυρος μετακινείται ανοδικά στην τροφική αλυσίδα, αυξάνοντας τις συγκεντρώσεις του στα ψάρια θηρευτές, τα οποία αλιεύουν και καταναλώνουν οι άνθρωποι. 

Οι κυριότερες ρυθμίσεις της Σύμβασης της Μιναμάτα αφορούν:

-Στην προμήθεια και την εμπορία υδράργυρου
-Στη χρήση του υδράργυρου σε προϊόντα και βιομηχανικές διαδικασίες
-Στα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για τη μείωση των εκπομπών υδραργύρου κατά τις εξορύξεις
-Στα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για τη μείωση των εκπομπών από τις μονάδες ηλεκτροπαραγωγής και τα εργοστάσια παραγωγής μετάλλων
-Μεταξύ άλλων η σύμβαση προβλέπει την κατάργηση μιας σειράς προϊόντων, μεταξύ των οποίων και τα θερμόμετρα υδραργύρου, ως το 2020, ενώ δίνει στις κυβερνήσεις περιθώριο 15 ετών για να σταματήσουν τις εξορύξεις υδραργύρου.

Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη Σύμβαση της Μιναμάτα για τον Υδράργυρο θα βρείτε στην επίσημη ιστοσελίδα της Σύμβασης και στη Διάλεξη του Dr. Henrik Selin .

Με πληροφορίες από το econews.gr